مشتریان عزیز توجه داشته باشید،سفارشات هرروز قبل از ساعت 11 صبح تحویل اداره پست میگردد،لطفاً تا دریافت مرسوله خود صبر و شکیبایی نمائید.
ورود به هر کاری رمز و رازهای خودش رو داره و حسابداری هم جزو کارهاییه که برای موفق شدن باید رموز اصلی ورود به اون رو بلد باشی.
اگر دوست داری این رموز رو بدونی حتماً این مقاله رو مطالعه کن.
هدفکاری های عزیز سلام در ابتدا به شما تبریک میگوییم که با ورود به این صفحه در جهت رشد و شکوفایی خود در حسابداری گام برداشته اید.
در این مقاله قصد داریم چهار رمز کلیدی برای موفقیت یک حسابدار در حسابداری را بررسی کنیم،چهار رمزی که اگر هنرجوی حسابداری،دانشجوی حسابداری،کاراموز حسابداری،حسابدار،سرپرست حسابداری،مدیر مالی یا مشاور مالی باشید در مسیر موفقیت شما تاثیرگذار خواهد بود.
این چهار عنصر شامل به شرح زیر است:
رمز اول:تعاریف حسابداری را بفهمید
رمز دوم:مفروضات حسابداری را لمس کنید
رمز سوم:اصول حسابداری را درک کنید
رمز چهارم:ویژگیهای اطلاعات حسابداری را بشناسید
به شما قول صددرصد می دهیم در هر کدام از مراحل فوق که باشید با تسلط کامل بر این چهار رمز کلیدی و مطالعه با نگاه و رویکردی متفاوت،دید وسیعتر و کاملتری نسبت به رویدادهای مالی خواهید داشت و با اتکا به دانش خود از پس سختترین آزمونها و امور مالی و حسابداری برخواهید آمد.
به امید موفقیت روزافزون شما
برای حسابداری تعاریف زیادی انجام شده است برخی
فرایند تشخیص اندازه‌گیری و گزارش اطلاعات اقتصادی به منظور فراهم ساختن امکان قضاوت آگاهانه و اتخاذ تصمیمات منطقی توسط استفاده‌کنندگان از اطلاعات را حسابداری گویند.
برخی دیگر معتقدند حسابداری دانشی است که با به‌کارگیری آن اطلاعات مربوط به معاملات و عملیات مالی یک مؤسسه جمع‌آوری تجزیه و تحلیل، اندازه‌گیری،ثبت، طبقه‌بندی، تجمیع، تلخیص و گزارش می‌شود.
عده ای دیگر تعریف جامع تری از حسابداری دارند:
حسابداری رشته‌ای از دانش است که با کاربرد آن اطلاعات مربوط به رویدادهای مالی بطور منظم گرد‌آوری، برحسب پول اندازه‌گیری، به ترتیب وقوع ثبت و درگروه‌های همگن طبقه‌بندی می‌شود و در قالب گزارشهای مختصر و مفید در اختیار اشخاصی قرار‌می‌‌گیرد که می‌خواهند در باره موسسه آگاهانه تصمیم بگیرند.
گروه ی دیگر حسابداری را یک سیستم اطلاعاتی می‌دانند و چنین تعریف می‌نمایند:
حسابداری عبارت است از یک سیستم اطلاعاتی که از طریق شناسایی ثبت طبقه‌بندی تلخیص و گزارشگری رویدادهای مالی اطلاعات لازم را در اختیار استفاده‌کنندگان از صورتهای مالی قرار می‌دهد.
حسابداری به مفهوم کلی دارای پنج نوع فعالیت اساسی مرتبط به هم است:
1.تشخیص (شناخت رویدادهای اقتصادی)
2.اندازه‌گیری رویدادهای اقتصادی مربوط به حسب واحد پول،
3.ثبت رویدادهای اقتصادی به ترتیب تاریخ وقوع در دفتر روزنامه،
4.طبقه‌بندی اطلاعات ثبت شده براساس گروههای همگن و تلخیص رویدادهای اقتصادی و
5.گزارش اطلاعات جمع‌آوری شده (تهیه گزارشات مالی) و انتقال نتایج حاصل از آن (تجزیه و تحلیل و تفسیر) به گروهها ذینفع جهت تصمیمگیری.
حسابداری مانند سایر دانش‌ها مبتنی بر اصول و مفروضات مشخصی می‌باشدکه در این بخش به مهمترین آنها که توسط تیم محتواساز گروه آموزش حسابداری هدفکار گرداوری شده است. اشاره خواهد شد.
از نگاه اندیشمندان حسابداری مفهوم قائل‌شدن موجودیتی مستقل و هویتی متمایز برای هر موسسه جدای از مالک یا مالکان آن و نگاهداری حساب و تهیه صورتهای مالی برای هر موسسه به عنوان یک شخصیت حسابداری است.
با این‌حال، در شرایط خاص یا بنا بر الزامات قانونی، شرکتهای متعلق و یا در کنترل یک شخصیت حقوقی معین ممکن است به عنوان یک شخصیت حسابداری یگانه تلقی شوند.
به عبارتی دیگر براساس فرض تفکیک شخصیت، برای هر مؤسسه شخصیتی مستقل ازمالک یا مالکان آن و همچنین مستقل از سایر مؤسسات موجود در جامعه در نظرگرفته می‌شود.
برای مثال
اگر مدیر یک مؤسسه برای حسابدار خود صورت هزینه‌های سفر خانوادگی خود را ارائه دهد طبق این فرض نباید در هزینه‌های مؤسسه ثبت گردد بلکه باید به‌عنوان برداشت‌های وی ثبت و نگهداری شود ولی در صورتی که مدیر صورتی از هزینه‌های سفر بابت عقد قرارداد با شرکت دیگری را به حسابداری مؤسسه ارائه نماید وی باید این مورد را در هزینه مؤسسه ثبت نماید.
(شخصیت حسابداری مفهومی است که اعتباری که ناشی از اراده انسان نیست بلکه حالتی است که قانون‌گذار به گروهی از انسان‌ها که دارای هدفی مشترک هستند اعطا می‌کند).
براساس همین فرض اگر فردی دارای یک مؤسسه حمل و نقل و یک عکاسی باشد، برای هر یک از واحدهای تجاری متعلق به وی باید شخصیت حسابداری مستقلی در نظر گرفته شود و رویدادهای مالی مربوط به هر کدام از آنها از دید همان شخصیت حسابداری تجزیه و تحلیل و در اسناد و مدارک همان شخصیت حسابداری ثبت و نگهداری شود.
فرض تداوم فعالیت به معنای آن است که مادام که شواهدی معتبر برای پیش‌بینی توقف فعالیتهای یک موسسه در دست نباشد، حسابداری و تهیه صورتهای مالی آن با فرض تداوم فعالیت انجام می‌شود.
توقف موسسه و تصمیم ارکان ذیصلاح موسسه به انحلال از جمله وضعیتهائی است که می‌تواند فرض تداوم فعالیت را منتفی سازد.
موسسات بخش عمومی که به موجب قانون تشکیل شده‌اند یا تحت مالکیت عمومی قراردارند مادام که براساس قانون تعطیل، منحل یا واگذار نشده‌اند، فرض تداوم فعالیت در مورد آنها مصداق ندارد.
به عبارتی دیگر
فرض تداوم فعالیت بدین معنی است که فعالیت مؤسسه در آینده قابل پیش‌بینی است و به‌طور مستمر تداوم خواهد یافت و قصد انحلال یا توقف فعالیت آن وجود ندارند.
این فرض حاکی از آن است که مؤسسه برای یک دوره زمانی کافی برای اجرای عملیات، انجام قراردادها و ایفای تعهدات خود، دوام و بقا خواهد داشت.
براساس این فرض است که مبالغ پرداختی در یک دوره مالی کلاً به حساب هزینه منظور نمی‌شود، بلکه بخشی از این پرداخت‌ها تحت عناوین مختلف دارایی به سال‌های بعد منتقل میگردد.
ثبت دارایی‌ها به بهای تمام شده نیز براساس این فرض صورت می‌پذیرد.در نتیجه موسسات عموما برای مدت نامعین تشکیل و فرض می‌شودکه فعالیت آنها در آینده قابل پیش‌بینی ادامه دارد.
برای آنکه اطلاعات مربوط به نتایج عملیات و وضعیت مالی یک موسسه در طول زمان فراهم و گزارش شود، دوران حیات یا عمر یک موسسه به دوره‌های زمانی مساوی تقسیم و صورتهای مالی در هر یک از این دوره‌ها تهیه می‌شود.
موسسات صورتهای مالی خود را در دوره‌های مالی یکساله تهیه می‌کنند.
قبول دوره یکساله به معنای آن نیست که سال مالی همواره بر سال تقویمی منطبق باشد بلکه شروع سال مالی می‌تواند از هر تاریخی در سال تقویمی آغاز و به همان تاریخ در سال بعد پایان یابد.
با وجود آنکه سال به عنوان دوره مالی اغلب موسسات انتخاب می‌شود اما موسسات برای رفع نیاز استفاده‌کنندگان در فواصلی از سال صورتهای مالی میان دروه‌ای تهیه و ارائه می‌کنند.
صورتهای مالی میان دوره‌ای که برای دوره‌های زمانی کمتر از یکسال تهیه می‌شود، شامل مجموعه‌ی کامل صورتهای مالی یا صورتهای مالی و گزیده‌ای از یاداشتهای توضیحی مطابق الزامات استاندارد گزارشگری مالی میان دوره‌ای است.
اگر بخواهیم کاملتر این فرض را بررسی کنیم باید بگوییم فرض دوره مالی (زمانی) قراردادی است و حاکی از آن خواهد بود که فعالیت واحد اقتصادی به دوره‌های زمانی خاص مانند دوره ماهانه، شش ماهه، حداکثر سالانه تقسیم می‌شود، تا بتوان در گزارشگری وضعیت مالی و نتایج عملیات از آن بهره جسته و نیازهای اطلاعاتی استفاده‌کنندگان جهت تصمیمگیری برآورد گردد.
در یک نتیجه‌گیری کلی میتوان چنین بیان کرد که عمر نامحدود واحد اقتصادی به دوره‌های مالی مساوی تقسیم شده که هر دوره زمانی را یک دوره مالی گویند.
بنابراین عمر طولانی یک مؤسسه به دوره‌های زمانی مساوی کوتاه، معمولاً یک ساله (طبق قانون تجارت در ایران معمولاً از ابتدای فروردین تا پایان اسفند ماه همان سال می‌باشد اما می‌تواند منطبق با تقویم هم نباشد) تقسیم می‌شوند و برای هر دوره گزارشهای مالی جداگانه ارائه میگردد.
به این دوره‌های زمانی اصطلاحاً (دوره مالی یا حسابداری) می‌گویند. هر دوره مالی را که برابر یک سال کامل باشد (سال مالی) می‌گویند.
طبق مفروضات حسابداری رویدادهای مالی برحسب واحد پول رایج هر کشور، به عنوان مقیاس مشترک اندازه‌گیری و در صورتهای مالی گزارش می‌شود.
اندازه‌گیری برحسب واحد پول مستلزم آن است که واحد اندازه‌گیری ثابت باشد، اما به دلیل وجود تورم در اقتصاد جوامع مختلف، قدرت پول- برخلاف مقیاسهای دیگر اندازه‌گیری نظیر متر در سیستم متریک- در طول زمان کاهش می‌یابد.
برای رفع این نارسائی، روشهای حسابداری خاصی نظیر تهیه صورتهای مالی برحسب ارزش جاری و تجدید ارزیابی ابداع شده است که آثار تغییر قیمتها و کاهش قدرت خرید پول را تحت شرایط و موارد معین ملحوظ و در صورتهای مالی منعکس می‌نماید.
با نگاهی جامعتر میتوان گفت این فرض بدین معنی است که آثار و نتایج کلیه معاملات و عملیات مالی باید برحسب یک مقیاس مشترک و مشخص اندازه‌گیری و گزارش شود.
واحد اندازه‌گیری کلیه معاملات و عملیات مالی هر کشور واحد پول آن کشور می‌باشد، بنابراین واحد اندازه‌گیری رویدادهای هر واحد تجاری در ایران ریال است.
اصول حسابداری مبانی حاکم بر اندازه‌گیری ، ثبت و گزارش نتایج رویدادهای مالی یک موسسه است. اصول عمومی حسابداری عبارتند از:
برپایه اصل بهای تمام شده تاریخی، تمام رویدادهای مالی مربوط به دارایی و بدهی‌ها به ارزش منصفانه در تاریخ وقوع (روز تحصیل) ثبت و در صورتهای مالی منعکس می‌شوند و چنانچه بعداً ارزش پولی آنها افزایش یا کاهش یابد، این افزایش یا کاهش شناسایی نمی‌شود به عبارت دیگر در حسابداری تغییر قیمتها افزایش ارزش معنی‌دار نخواهد بود.
(البته در حسابداری مبحثی به‌نام «حسابداری تغییر قیمتها» وجود دارد که بیشتر جنبه گزارش مدیریتی از وقایع را دارد و در سطوح بالاتر حسابداری به آن پرداخته می‌شود که از موضوع این مقاله خارج است).
در نتیجه براساس این اصل، اقلام مختلف دارائی، بدهی، درآمد و هزینه به قیمتهای معامله شده یا ارزشهای تاریخی در مدارک حسابداری ثبت می‌شود که البته ارزشهای تاریخی ممکن است به دلایلی مانند استهلاک یا نقصان تعدیل شود.
برای اندازه‌گیری سود هر دوره باید هزینه هر دوره را با درآمدهای همان دوره مقایسه شوند. به عبارت دیگر برای محاسبه سود هر دوره باید هزینه‌هایی که برای کسب درآمدهای همان دوره متحمل شده است را از درآمدها کسر نمود. شناسایی درآمدهای تحقق یافته و هزینه‌های واقع شده مربوط به یک دوره مالی و مقابله آنها با یکدیگر را اصل تطابق یا اصل وضع هزینه‌های یک دوره از درآمد همان دوره گویند.
به عبارتی اصل تطابق یا مقابله هزینه‌ها با درآمد به مفهوم شناسائی درآمدهای تحقق یافته و هزینه‌های واقع شده مربوط به یک دوره مالی و مقابله آنها با یکدیگر است.
چنانچه درآمدهای یک موسسه در یک دوره مالی بر جمع هزینه‌های آن فزونی داشته باشد تفاوت را سود خالص یا سود ویژه می‌نامند.
در صورتی که جمع هزینه‌ها یک دوره بیش از درآمدهای همان دوره باشد تفاوت را زیان خالص یا زیان ویژه می‌گویند.
اگر مدیران بخواهند از درآمدها، هزینه‌ها و سود یا زیان طی یک دوره مالی مطلع شوند، مقابله هزینه‌ها و درآمد ضروری است.
برپایه این اصل درآمدها بدون توجه به زمان دریافت وجه نقد مربوطه، در زمان تحقق شناسایی می‌شوند.
در مؤسسات خدماتی درآمد زمانی شناسایی می‌شود که خدمت مورد توافق به مشتری تحویل ارائه شده باشد.
در مؤسسات بازرگانی درآمد زمانی شناسایی می‌شود که کالا به مشتری تحویل شده باشد به عبارت دیگر شناسایی و اندازه‌گیری درآمد ناشی از فروش کالا در زمان تحقق معامله بدون توجه به زمان دریافت وجه نقد را اصل تحقق درآمد گویند.
با نگاهی جامع تر میتوان گفت در اصل تحقق درآمد، درآمد ناشی از فروش کالا و خدمات انجام شده در زمان تحقق معامله شناسائی و ثبت می‌شود اعم از آنکه با دریافت پول همراه باشد یا نباشد. درآمد، در فروش کالا زمان تحویل کالا، همزمان با انتقال مزایا و مخاطرات مالکیت به مشتری و در ارائه خدمت، پس از انجام دادن کامل خدمت مورد تعهد به مشتری تحقق می‌یابد.
لازم به ذکر است در پیمانهای بلندمدت ساخت، میتوان درآمد را به تدریج برحسب پیشرفت کار شناسائی کرد. مشروط برآنکه میزان پیشرفت بطور عینی قابل برآورد باشد و طبق مفاد پیمان بتوان مبلغ درآمد را به تناسب پیشرفت کار تعیین و نتایج پیمان را به نحوی معقول برآورد کرد.
پایه این اصل بر این است که کلیه واقعیت‌های با اهمیت مربوط به رویدادها و فعالیتهای مالی مؤسسه باید به نحو مناسب و کامل برای اتخاذ تصمیمگیری افشاء شود چنانچه اطلاعات حسابداری به درستی و کامل در اختیار استفاده‌کنندگان خارجی قرار نگیرد، مشکلاتی در تصمیمگیری گروههای ذینفع ایجاد میگردد که این امر می‌تواند در پیوست‌های صورتهای مالی و یادداشت‌های همراه آن صورت پذیرد.
اصل افشاء یکی از اصول حاکم بر صورتهای مالی، افشای کافی و مناسب است.
یعنی، صورتهای مالی همراه با یاداشتها و سایر اطلاعات مکمل باید حاوی تمام اطلاعات مهم و مربوط باشد تا امکان تصمیم‌گیریهای آگاهانه را برای استفاده‌کنندگان از صورتهای مالی فراهم سازد.
حسابداران در تصمیمگیری نسبت به افشاء یا عدم افشای یک قلم، باید قضاوت کنند که آیا این اطلاعات در تصمیمگیری استفاده‌کنندگان از صورتهای مالی اهمیت دارد یا خیر؟
یعنی، اگر در تصمیمگیری استفاده‌کنندگان از صورتهای مالی در انجام دادن یا خودداری از انجام دادن یک عمل، بنحوی معقول موثر و مهم باشد، افشای آن در صورتهای مالی ضرورت پیدا می‌کند.
اطلاعات به شکلهای گوناگون افشاء می‌شود. مهمترین شکل افشای اطلاعات، در متن صورتهای مالی است.
از آنجاکه اختصار و ایجاز یکی از ویژگیهای اصلی صورتهای مالی به شمار می‌رود، یاداشتها و جداول همراه صورتهای مالی وسیله‌ای برای افشای آن گروه از اطلاعات است که گزارش آن درمتن صورتهای مالی به مطلوبیت آن لطمه می‌زند.
الزامات کلی افشاء که به هیچ یک از عناصر صورتهای مالی مربوط نمی‌شود و دارای ماهیت فراگیر است عبارتند از:
رویه‌های حسابداری، معاملات با اشخاص وابسته، رویدادهای پس از تاریخ ترازنامه، بدهیهای احتمالی و مخاطرات و ابهامات با اهمیت.
علاوه بر موارد یادشده، سایر موارد افشاء نظیر اطلاعات تفصیلی مربوط به مبلغ ریالی موجودی کالا، ارزش بازار، سود یا زیان تحق یافته و تحق نیافته سرمایه‌گذاریها، اطلاعات مربوط به بهای تمام‌شده و استهلاک انباشته دارائی‌های ثابت، اطلاعات تفصیلی مربوط به هریک از به اقلام خاص در ترازنامه، صورت سود و زیان و سایر صورتهای بدهیهای بلندمدت و اطلاعات مربوط به ساختار سرمایه در شرکتهای سهامی تاکید دارد.
سرانجام، برخی از الزامات افشاء نظیر سود هر سهم و گزارشهای میان دوره‌ای محدود به شرکتهای سهامی عام است.
اطلاعاتی با اهمیت است که بتواند بر تصمیمات اقتصادی استفاده‌کنندگان که برمبنای اقلام صورتهای مالی اتخاذ می‌شود، تأثیرگذار باشد.
حد و مرز اهمیت اطلاعات مالی تابع استانداردها و قضاوت حرفه‌ای حسابداری است. حد و مرز (آستانه) شناخت اهمیت اطلاعات مطلق نیست بلکه نسبی است.
مثلاً هنگام خرید خود نویس که عمر بیش از یک سال دارد را به لحاظ نظری باید موقع خرید به عنوان دارائی ثبت نمود اما از آنجا که مبلغ آن کم‌اهمیت و جزیی است، نمی‌توان آنرا به عنوان دارایی ثبت نمود و بهتر است به عنوان هزینه دوره در حساب‌ها لحاظ نمود.
ثبات رویه یعنی اندازه‌گیری رویدادهای مالی مشابه در هر دوره با رعایت یکنواختی و به‌طور مستمر اعمال گردد.
عدم رعایت ثبات رویه قابلیت مقایسه صورتهای مالی امکان‌پذیر نخواهد بود. ثبات رویه و یکنواختی بدین معنی نیست که اندازه‌گیری اثرات مالی معاملات و سایر رویدادهای مشابه در هر دوره مالی اساساً نبایستی تغییر کند، چنانچه روش به کارگیری روش جدید اثربخشی میزان اطلاعات را افزایش دهد، شرکت ناگزیر به اعمال روش جدید می‌باشد. بدیهی است هر گونه تغییر در رویه‌ها و اثرات ناشی از آن باید در یادداشت‌های همراه صورتهای مالی افشا شود.
اطلاعاتی مربوط تلقی می‌شود که بر تصمیمات اقتصادی استفاده‌کنندگان در ارزیابی رویدادهای گذشته، حال و آینده یا تأیید یا اصلاح ارزیابی‌های گذشته مؤثر واقع شود. به طور کلی اطلاعاتی مربوط تلقی می‌شود که:1-ارزش پیش‌بینی داشته باشد،2-ارزش تأیید‌کنندگی داشته باشد3-به موقع باشد.
به موقع بودن به موضوع مناسب بودن زمان ارائه اطلاعات مالی اشاره دارد، زیرا بسیاری از انواع اطلاعات، به‌ویژه اطلاعات مالی، نسبت به گذشت زمان حساسیت زیادی دارند و به سرعت ارزش خود را از دست می‌دهند. از این‌رو اطلاعات حسابداری نمی‌تواند مربوط محسوب شود مگر اینکه به‌موقع باشد، یعنی در زمان مناسب در دسترس تصمیم‌گیرندگان قرار گیرد.
اطلاعاتی قابل اتکاست که عاری از اشتباه و تمایلات جانبدارانه با اهمیت باشد و به طور صادقانه معرف آن باشد که چنانچه افرادی واجد شرایط ما صلاحیت مشابه و به طور مستقل، اگر از همان فرایند اندازه‌گیری تبعیت کنند به نتایج یکسانی و مشابهی دست یابند. قابل اتکا بودن غالباً توجیه اصلی به کارگیری اصل بهای تمام شده است.
جهت برنامه‌ریزی و تهیه خط‌مشی مالی توانا و واقع‌گرا گزارشهای مالی طی دوره نمی‌توانند اطلاعات کافی را به مدیران ارائه دهند. برای تصمیمگیری لازم است اطلاعات یک مقطع زمانی با مقاطع زمانی دیگر مقایسه و آنگاه سیر تغییرات و تحولات را در مقاطع موارد مختلف سنجش و برمبنای اطلاعات مقایسه‌ای به‌دست آمده تعیین خط‌مشی و تنظیم برنامه نمود.
تهیه و تدوین گروه محتواساز هدفکار
برای دانلود pdf این مقاله اینجا کلیک کنید.
مطمئن باشید که نظرات شما بسیار دقیق مطالعه خواهد شد و به آن پاسخ خواهیم داد ، هر نظری که برای ما می نویسید قوت قلبی برای حال ما خواهد بود